صدا فریاد میزد از سر درد

به هم کی ریزد این خواب طلایی؟

من اینجا تشنه ی یک جرعه ی مهر

تو انجا خفته بر تخت خدایی

مگر چندان تواند اوج گیرد؟

صدای دردمند و محنت الود

چو صبح تازه از ده باز آمد

صدایم از صدا دیگر تهی بود

ولی این جا به سوی آسمانهاست

هنوز این دیده ی امیدوارم

خدایا این صدا را میشناسی؟

من او را دوست دارم...من او را دوست دارم...